O wyniku wojny decydują nie bitwy, ale determinacja i niezłomność walczących. Gdy ludzkość wyruszyła na wojnę z demonami, najwaleczniejsi wojownicy odnosili zwycięstwa w każdej bitwie… tylko po to, by ostatecznie przegrać wojnę.

Teraz mieszkańcy Atlantydy pod przewodnictwem Elanthielle mają szansę sprawić, by role się odwróciły.

Demony wygrały niezliczone bitwy, czy jednak wyjdą zwycięsko z tej, która naprawdę się liczy?

Zbliża się decydujące starcie.

Misja trwa! Sorilla, Zielone Berety z Piątej oraz lucjańscy Strażnicy kontynuują śledztwo na planecie skolonizowanej przez islamskich separatystów u zarania międzygwiezdnej diaspory ludzkości.

Dla Sorilli staje się oczywiste, że ma do czynienia z czymś więcej niż tylko zbrojne powstanie przeciwko władzy Sojuszu, a im więcej udaje jej się odkryć, tym większą czuje potrzebę dojścia do sedna spisku.

Jaką cenę przyjdzie jej zapłacić za tę wiedzę?

Czy informacje będą tego warte?

Dla Sorilli Aidy wojna wciąż trwa. Zapanował pokój, przynajmniej oficjalnie, ale pośród cieni toczy się ukryta walka. Sojusz i SOLCOM dojrzeli do tego, by zakończyć spór, choć jeszcze wiele pytań pozostało bez odpowiedzi. Co właściwie było zarzewiem konfliktu? Dlaczego po obu stronach musiało zginąć tyle istnień? Dlaczego akurat teraz wojna ma się zakończyć?

Sorilla musi poznać prawdę. To jej ostatnia misja. Z pomocą SOLCOM-u czy bez, da z siebie wszystko, by dotrzeć do sedna.

„Pośród wrogów” to ostatni tom cyklu Hayden War.

Imperium zbyt długo tolerowało opór swych wrogów. Nadeszła pora ostatecznych rozrachunków, a wola Jej Wysokości nie znosi sprzeciwu, bez względu na cenę.

Eric Weston wiedział, że tak się to skończy. Ziemia mogła jedynie przygotować się na najgorsze. Jednak to nie wystarczy. Gdy gra toczy się o najwyższą stawkę, jedno jest pewne: ludzkość nie przetrwa porażki.

Ale czy zdoła przetrwać wygraną?

Więcej grzechów nie pamiętasz? Nie szkodzi, przypomnisz sobie. Wszystkie, co do jednego. I za każdy zapłacisz. Bez rachunku krzywd nie można stanąć przed Stwórcą.

Oto opowieść o kacie obarczonym piętnem budzącej grozę tajemnicy. Przerażającym przez to, kim jest, pogardzanym za to, co robi i... uwielbianym za kunszt, z jakim to robi. Opowieść o poszukiwaniu człowieczeństwa w mrocznych realiach szesnastowiecznej Rzeczpospolitej i Europy, obserwowanej z poziomu szafotu. Pełna postaci znanych i z przypowieści, i z historycznych annałów. Kunsztowna mozaika faktów, legend i bajań. Szczera do bólu, przerażająco realna i ostra niczym brzytwa.

Rafał Dębski w mistrzowskiej formie zaprasza w podróż do krainy boleśnie sprawiedliwej pomsty. Do miejsc kaźni, o których istnieniu nie chciałbyś wiedzieć. Do historii, o których wolałbyś zapomnieć. Na spotkanie z kimś, kogo nie chciałbyś poznać. Fantasy z krwi i kości serwowane bez znieczulenia. Miłosierdzie zostaje za drzwiami.

Sam się o to prosiłeś. Czytaj i niechaj kat ci świeci!

Ziemia nie stoi na krawędzi zagłady – Ziemi po prostu już nie ma. Pewnego dnia została rozsadzona w proch i pył przez nieznanego wroga. Przeżyli tylko ci, którzy w chwili katastrofy pozostawali poza granicami Układu Słonecznego – zaledwie garstka.

Jednak po trzystu latach od masakry potomkowie ocalonych starają się przywrócić ludzkości dawną świetność. Korzystając z uprzejmości wysoko rozwiniętej rasy, zamieszkującej układ Epsilon Eridani, budują potężny okręt, „Hajmdal”, oraz planują zasiedlenie jednej z nadających się do terraformowania planet.

Lecz okazuje się, że nie wszyscy są zadowoleni z takiego obrotu spraw. Istnieją bowiem w Galaktyce gatunki, którym wzrost znaczenia ludzi jest bardzo nie na rękę. A to musi prowadzić do bardzo poważnego konfliktu w skali kosmicznej. Do walki o najwyższą stawkę – przetrwanie.

Czy ludzkość zdoła przetrwać kolejny zamach na swoje istnienie? Czy bohaterowie poradzą sobie w obliczu tytanicznych wyzwań? Czy „Hajmdal” jest ocaleniem, czy kolejną pułapką? Kto ciekaw, musi koniecznie sięgnąć po książkę.

Wyremontowany „Hajmdal” opuszcza terytorium Cesarstwa Bahiriańskiego i mknie ku rubieżom Galaktyki, ku własnemu przeznaczeniu. Cel podróży zna jedynie admirał Kashtaritu i garstka najwyższych rangą oficerów. Drednot dociera do systemu zamieszkiwanego przez prymitywne cywilizacje, które nie opanowały jeszcze lotów kosmicznych.

Mieszkańcom mglistej planety Manju grozi śmiertelne niebezpieczeństwo. W ich stronę zmierza rój okrętów-asteroid krwiożerczych Luusaat, którzy są w stanie zgładzić całą populację planety. Na ich drodze staje „Hajmdal”, podejmując desperacką próbę powstrzymania inwazji.

Sierżant Ezra Leahy i dowodzony przez niego Pluton 7 zostaje wysłany z misją ochrony mieszkańców planety. Jednak sprawy od samego początku przybierają zły obrót. Dodatkowo tubylcy sami w sobie stanowią niezwykłą tajemnicę.

W bitewnym zgiełku, wśród świszczących kul, w oparach gęstej mgły, zwiadowcy po raz kolejny muszą zmierzyć się nie tylko z niebezpieczeństwami i swoimi słabościami, ale również z sekretem pochodzenia ludzkości oraz własnym przeznaczeniem.

Opadają kolejne zasłony skrywanych tajemnic.

Pojawiają się nowe pytania.

To jeszcze nie kres wędrówki.

Okręt terrańskich sił zbrojnych „Hajmdal” przemierza kosmiczną pustkę, kierując się ku rubieżom Galaktyki. Mknie w stronę przeznaczenia. Tam gdzie według przepowiedni ma się wszystko rozstrzygnąć. Cel jest już blisko. Na wyciągnięcie ręki.

Zbliża się wielka bitwa.

Tymczasem „Hajmdal” dociera do układu planetarnego skolonizowanego przez Diohda. Mieszkańcy żyją w strachu przed tajemniczym okrętem widmo, który terroryzuje szlaki handlowe. Niszczy frachtowce i orbitalne bazy. Nikt nie jest w stanie go powstrzymać. Władze systemu zwracają się do admirała Nathaniela Kashtaritu z prośbą o pomoc w poskromieniu piratów.

Drednot rusza na polowanie.

Na bagnistej planecie Karazan terrańscy naukowcy w towarzystwie jedynie niewielkiego oddziału ochrony badają ruiny starożytnej cywilizacji. Nagle kontakt z nimi urywa się. Z misją ratunkową wyrusza Pluton 7. Sierżant Ezra Leahy pragnie jak najszybciej odkryć, co się wydarzyło.

Jedną z zaginionych jest Abigail Torres.

Nie wszystko jest tym, czym się wydaje. Mroczne sekrety wypełzają na światło dzienne. Załoga „Hajmdala” staje w obliczu starożytnej grozy. Admirał Kashtaritu musi podjąć trudne decyzje, zmierzyć się z prawdą i wrogiem, jakiego nikt wcześniej nie spotkał.

Podróż trwa.

Wszystko ma swój początek i koniec.

Szykuje się ostateczne starcie, które rozstrzygnie o losach „Hajmdala”, ludzkości, a także całej Galaktyki. Admirał Nathaniel Kashtaritu wybiera odpowiednie miejsce na bitwę, w której Federację Terrańską wesprze niespodziewany sojusznik.

Ale wróg nie próżnuje. Velmeński agent działający na pokładzie drednota dokonuje kolejnego sabotażu. Dochodzenie prowadzone przez śledczych przynosi niespodziewane rezultaty.

Ezra Leahy kończy akademię wojskową i uzyskuje stopień podporucznika. Od naczelnego dowództwa otrzymuje zadanie, do którego musi wybrać najlepszych z najlepszych. Żołnierzy gotowych na wszystko. Nawet na poświęcenie własnego życia w samobójczej misji. Doskonale wyszkolona jednostka komandosów ma odmienić losy bitwy.

Czy ludzkość zdoła przetrwać? Czy przeznaczenie się wypełni? Czy załoga „Hajmdala” odnajdzie bezpieczną przystań? Rozwiązanie mistycznych tajemnic, heroiczne czyny, abordaże i artyleryjskie pojedynki okrętów – to wszystko w finałowym tomie „Hajmdala”.

Podróż dobiegła końca.

Tak naprawdę nie zależy nam na wolności, na życiu w szczęściu i pokoju. Chcemy wojny. Jest dla nas naturalnym elementem cyklu życia. Jak piąta pora roku. Wojna to jedyna rzecz, którą my, ludzie, potrafimy robić dobrze.

Mówiono o nich, że sami potrafią rozbić cały hufiec, zdobyć każdy zamek, a niewierni na dźwięk ich imion zalewają się łzami. Zawisza Czarny i jego brat Jan Farurej. A tuż za nimi kroczyła Śmierć. Zbrojny rycerz obleczony w biały płaszcz z czarnym krzyżem.

Brawurowy epos rycerski w gwiazdorskiej obsadzie. Rycerski honor i nieokiełznana bojowa furia. Zestaw wypełnionych akcją opowieści, które fanów przyprawią o wypieki na policzkach. Ale jest coś jeszcze, drugie dno: historyczne i polityczne realia średniowiecza w ekscytującym mariażu z magią, mistyką i sekretami kabały!

– Drzewo Życia – wyszeptał pobladły Michał Küchmeister von Sternberg.

Wszystko, co dzieje się w świecie duchowym, ma odbicie w świecie materialnym. Oblicza Boga walczą ze sobą w odwiecznej wojnie, a Przebudzeni, posłuszni rozkazom swoich Sefir, przenoszą ten konflikt do naszego świata.

Zestaw opowiadań, którymi Dariusz Domagalski przeorze Twoje spojrzenie na historię świata. To tak, jakby „Krzyżaków” napisał Dan Brown, a wszystko sfilmował Michael Bay

W trzecim tomie serii Archangel One załoga znana z cyklu Odyssey One musi zmierzyć się z przerażającą rzeczywistością galaktycznej wojny.

Nieugięte Imperium postawiło nowo powstały Sojusz Ziemski i sprzymierzonych z nim Priminae w sytuacji bez wyjścia.

Komandor Stephen Michales i jego Archanioły kontynuują misję na terytorium wroga, podając się za najemników i piratów. Dzięki swoim staraniom odkrywają ponurą prawdę. Dążenia do wojny są w Imperium zakorzenione głębiej, niż ktokolwiek mógłby podejrzewać...

Podczas gdy jego młody przyjaciel i protegowany wykonuje swoją misję, Eric Weston boryka się z własną. Choć do tej pory udawało mu się niweczyć wysiłki Imperium, by zagarnąć przestrzeń kontrolowaną przez Ziemian i Priminae, Weston wie, że ten stan rzeczy nie będzie trwał wiecznie. Nieprzyjaciel ma zbyt wiele okrętów i jest gotów poświęcić zbyt wiele istnień, aby osiągnąć własne cele. Jednak nawet Eric Weston nie zdaje sobie sprawy, jak daleko może posunąć się wróg.

Imperium opracowało własną superbroń.

Pokój można utrzymać tylko, jeśli wszystkie strony żyją w zgodzie. By wywołać wojnę, wystarczy jeden odstępca.

Tym odstępcą jest Imperium.

Jest rok 1125 po Bitwie Świata i znów źle się dzieje w Marah. Złoty Wiek, który zrodziło tamto powoli już zapominane zwycięstwo, przemija. Pozornie nierozerwalny sojusz, stworzony przez zagrożenie, skruszał i dzisiaj jest już tylko niepewnym pokojem, targanym przez regularne spory handlowe czy religijne. Pobity wróg zabliźnił zadane mu rany i podnosi głowę...

Ale też stara prawda głosi, że trudne czasy tworzą herosów, a tam, gdzie jedni widzą przeszkody, inni dostrzegają perspektywy. To wymarzony czas dla spragnionych sławy czy bogactwa, wszelkiej maści obieżyświatów i awanturników!

– Złoto... – wycharczał i pędem wbiegł do środka, nim ktokolwiek zdążył się choćby odezwać. A gdy już się to stało, Segerson ruszył za nim z szybkością błyskawicy, a Ruggi zderzył się w przejściu z Dwinbarem.

Oto cztery potoczyste, buzujące akcją opowieści z cudownie bogatego świata, zrodzonego w nieposkromionej wyobraźni Henryka Tura. Klasyczne fantasy oparte o żelazne reguły gatunku. Awanturniczy szlak, który wiedzie przez opustoszałe, upiorne, podziemne miasta, złowrogie leśne ostępy, stada przerażających bestii i hordy podstępnych wrogów. Ku nagrodzie albo ku zagładzie. Nie ma gwarancji szczęśliwego zakończenia, a każdy oddech może być tym ostatnim.

– Skąd ta pewność, że wśród najeźdźców nie było magów?

– A wiesz, nie jest głupie to, co mówisz – Brek zgodził się po chwili namysłu. – Magowie to dziwne kreatury i sukinsyny najczęściej.

Unia Zjednoczonych Organizacji układu Epsilon Eridani zaczyna chwiać się w posadach.

Związek Orbitalny niespodziewanie ogłasza secesję, Autonomia Sigil rozpoczyna skomplikowaną rozgrywkę polityczną, mającą na cele wzmocnienie swojej pozycji w układzie, nad jedynym zdatnym do życia skrawkiem planety AEgir zawisa widmo przeludnienia – tysiące przebywających w enklawach rehabilitacyjnych rezydentów, pochodzących ze zniszczonych przez skuński okręt habitatów, nie mają dokąd wracać.

W przestrzeni międzyplanetarnej sprawy również przedstawiają się nie najlepiej.

Osłabiona utarczkami w Układzie Słonecznym, w tym utratą największego krążownika, flota admirała Krawczenki pospiesznie uzupełnia braki w ludziach i sprzęcie.

Wysłane na zniszczony w wyniku kolizji Oumuamua ekipy wydobywcze zostają znienacka zaatakowane przez maszyny obcych. Rychło okazuje się, że gdzieś w trzewiach wraku wciąż tli się iskierka obcej świadomości, wrogiej i zdeterminowanej. Ze znajdującego się poza zewnętrznymi rubieżami układu pola asteroid w asyście dziesiątek kamiennych okrętów wojennych wyłania się wezwany przez nią legendarny habitat bojowy, Gniazdo, i wraz ze swoją morderczą eskortą rusza w kierunku ludzkich siedzib.

Powiadają, że w życiu nigdy nie jest tak źle, żeby nie mogło być jeszcze gorzej.

Mieszkańcy układu Epsilon Eridani po raz kolejny przekonują się o prawdziwości tych słów.

Gniazdo – wielki habitat bojowy Skunów – wraz z towarzyszącą mu flotą kamiennych okrętów bez przeszkód dociera w pobliże planety AEgir i jej księżyca, gdzie zajmuje pozycję do ataku na umocnienia orbitalne.

Zagrożenie nadciąga jednak nie tylko z wysokiej orbity.

W stronę planety wciąż dryfuje wrak Oumuamua, w którego zniszczonej sterowni dwie istoty, organiczna i wirtualna, wspólnie opracowują okrutny plan eksterminacji swych ciemiężycieli.

Zdestabilizowana politycznie, odcięta od głównych źródeł zaopatrzenia i coraz słabsza militarnie ludzka kolonia z ponurą determinacją przygotowuje się do decydującego starcia.

Bitwa w układzie Epsilon Eridani wkracza w decydującą fazę.

Okręty Skunów z impetem nacierają na umocnienia orbitalne, ale zahartowani w bojach koloniści nie zamierzają łatwo ustąpić pola. Choć nieliczni, skłóceni i podzieleni, stawiają wrogowi zaciekły opór, jeden po drugim niszcząc kamienne krążowniki oraz dziesiątkując ich wsparcie.

Pośród wojennej zawieruchy przeplatają się losy zwiadowców wysłanych na poszukiwanie zaginionego konwoju, trawlera „Grot”, którego kapitan desperacko pragnie unicestwić wrak Oumuamua, załóg krążowników „Rubież” i „Pandemonium”, komandora Tsugawy, pędzącego na odsiecz zdobycznym, zaadaptowanym na okręt wojenny masowcem, pojmanej przez pułkownika Dresslera i Olego matki obcych, a także mieszkańców planety AEgir, z niepokojem spoglądających w rozjaśnione blaskiem niezliczonych eksplozji niebo nad swymi głowami.

Aby pozbyć się intruzów, Skunowie sięgają po broń ostateczną: otwierają nowy, gigantyczny obszar nieciągłości, mający pochłonąć nie tylko planetę i jej księżyc, ale także większość wewnątrzukładowej infrastruktury kosmicznej.

Fiaskiem kończy się próba rokowań, na nic zdaje się heroiczny wysiłek floty admirała Krawczenki, która w ostatniej chwili dociera na pole bitwy, podobnie nieskuteczna okazuje się brawurowa szarża krążownika „Rubież” na przeważające siły wroga.

Kolonię może uratować już tylko cud.

I taki cud się przydarza. Mało tego, ma nawet imię.

I numer seryjny.